Moje życie

Wolny rytm płynącej przede mną rzeki

Uspokaja mnie, zamyka powieki

Jestem w swoim miejscu na Ziemi

pełnym roślin, ptaków, deszczu i kamieni

Czuję się tu doskonale, wiatr we włosach się kołysze

nad Wisłą osiągam spokój ducha i Ciszę

Ludzie przemykają z prędkością światła

tutaj jest początek i koniec świata.

Dlaczego cały czas nie może być tak cudnie

tylko jest zimno, szaro i obłudnie

Życiodajna woda płynie przed oczami

co jakiś czas uderzając o skały bryzga falami

w Warszawie czuję się jak ryba w wodzie

Tylko że rybę czasem zabijają powodzie!

Tytuł i treść tej książki nieco do mnie pasują. Właśnie ją zacząłem czytać. Zaczyna się od tego że umiera mąż Tracy Potter i zostawia ją samą z synem i pasierbicą i z ogromnymi długami, to do mnie nie pasuje. Pasuje do mnie po części los Wood'a. Tracy odnawia i otwiera hotel nad brzegiem Pacyfiku. Wood zjawia się kilka tygodni przed otwarciem, przemierzał brzeg Pacyfiku chcąc popełnic samobójstwo (Z jakiego powodu nie zdradzę bo to do mnie nie pasuje, ale przeczytajcie, bo bardzo dobra książka "Przystań złamanych serc" Jill  Marie Landis).

Też parokrotnie chciałem popełnić samobójstwo, ale mi się nie udało i tak naprawdę nie z powodu że to tchórzostwo czy też z takiego że ktoś by za mną płakał, ale z takiego że jestem bardzo ciekawy co się jeszcze w tym moim życiu wydarzy... Już dawno postanowiłem sobie że moje życie to będzie jedna wielka przygoda... Życie bez związków, zobowiązań. Samotny biały żagiel przemierzający świat w poszukiwaniu różnych przygód i nowych zajęć i wrażeń, Oczywiście w tej chwili z racji na wiek spełniam to tylko w 20% ale za jakieś 2 lata... Kupuję samochód oczywiście koniecznie z odtwarzaczem CD, pakuję do Niego gitarę, płyty Maryli, coś do jedzenia i picia i wyruszam w podróż narazie po Polsce w poszukiwaniu pięknych miejsc, wrażeń i przygód.

Większość a właściwie nikt nie rozumnie tego co robię, ale przecież życie nie może stać się melancholią... Przebywać cały rok w jednym miejscu, codziennie przez całe życie do tej samej pracy... To jest nudne, ustabilizuję swoje życie, ale dopiero po osiemdziesiątce...